Sinds 1815 is Utrecht onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Een zogenaamde gedekte weg met aarden wallen beschermde vanaf 1870 het militaire verkeer tussen de Utrechtse forten De Bilt en Vossegat. Waar de grond voor deze wallen was weggegraven ontstond een ondiep meertje dat in de winter snel bevroor. In 1879 richtten de militairen ter plekke een ijsclub op genaamd 'De Zilveren Schaats', slechts toegankelijk voor officieren en de notabelen uit de stad. Toen dit meertje in de twintigste eeuw verbonden werd met de Biltsche Grift en de Utrechtse Minstroom, ontstond een watergang die ook vernoemd werd naar deze oude ijsclub. Nog altijd is op het terrein aan de oostkant het wallenpatroon van de gedekte weg goed te zien, evenals de fundamenten van het paviljoen van de ijsclub. In het boek 'De Zilveren Schaats' beschrijft auteur en historicus Bas Nugteren de gehele geschiedenis.

RIDDERSCHAPSVAART
Dwars door het terrein van de Zilveren Schaats loopt nóg een watergang, de Ridderschapsvaart. Dit kanaal is in 1664 door het Utrechtse Ridderschap uitgegraven om de Biltsche Vaart (richting De Bilt en Zeist) te verbinden met de Minstroom die richting Abstede loopt langs wat nu de Rembrandtkade heet. Hierdoor ontstond een 'snelweg' tussen Zeist en Abstede. Mest ging op trekschuiten naar de schrale gronden van De Bilt, in ruil voor zand om het drassige hoveniersland van Abstede enigszins vorm te geven. Later vond ook de groentehandel zijn weg via de vaart. In de oorlog werd de Rijksweg 22, later Waterlinieweg weinig subtiel dwars over de Ridderschapsvaart aangelegd. De vaart kwam daarmee in de knel, werd deels gedempt en slibde dicht. In 2021 is de vaart uitgebaggerd en via een duiker opnieuw stromend gemaakt.